Patron szkoły

       LEON BARCISZEWSKI urodził się 10 maja 1883 roku we wsi Tulce, niedaleko Poznania. Uczył się w gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, skąd za swoją zdecydowaną patriotyczną postawę został wydalony.
       Wyjechał do Berlina, tam pracował jako robotnik i jednocześnie dokształcał się. Był m.in. prezesem Związku Towarzystw Polskich w Berlinie, członkiem zarządu i prezesem Towarzystwa Przemysłowców Polskich, członkiem Towarzystwa Metalowców Polskich oraz Towarzystwa Wyborczego Berlin-Wedding. Pisywał artykuły do polskich gazet i czasopism, zwłaszcza do „Ruchu Chrześcijańsko-Społecznego” wydawanego w Poznaniu i „Kraju” – organu Towarzystwa Emigracyjnego w Krakowie. Został członkiem komisji redakcyjnej „Polaka na Obczyźnie”. Stale współpracował z „Dziennikiem Berlińskim” – organem wychodźstwa polskiego w Niemczech. 
       W czasie I wojny światowej został zmobilizowany do armii niemieckiej. Po zakończeniu wojny udzielał pomocy Powstaniu Wielkopolskiemu i tym Polakom, którzy zdecydowali się na powrót do kraju. Jako zastępca Konsula Generalnego w Berlinie przeprowadził repatriację ok. 200 tys. polskich jeńców cywilnych i wojskowych. Kiedy Polska wróciła na mapę Europy,z polecenia rządu polskiego w Warszawie zorganizował polski konsulat w Essen i został jego pierwszym konsulem Wrócił do Polski i w 1922 roku zgłosił swoją kandydaturę na stanowisko prezydenta Bydgoszczy, jednak zabrakło mu jednego głosu do zwycięstwa. 16 października 1924 roku został wybrany burmistrzem Gniezna. Jego zabiegom Gniezno zawdzięczało uzyskanie statusu miasta wydzielonego, zaś burmistrz otrzymał tytuł prezydenta miasta.
       2 września 1932 r. na posiedzeniu Rady Miejskiej wybrano go na prezydenta Bydgoszczy, na 12-letnią kadencję, a 8 listopada 1932 r. objął urząd. Za czasów prezydentury Leona Barciszewskiego zbudowano: szpital miejski na Bielawkach, elektrownię na Jachcicach, rozbudowano „Kabel Polski, gazownię i rzeźnię. Powstało wiele mieszkań, w tym także dla najuboższych. Liczba bezrobotnych zmniejszyła się o połowę. Był również cenionym mecenasem życia kulturalnego i społecznego. Dużo problemów przysparzała mu mniejszość niemiecka. Robił wszystko aby zgodnie mogli żyć i pracować obok siebie Polacy i Niemcy.
       Po wybuchu drugiej wojny światowej, Barciszewski na skutek rozkazu generała Przyjałkowskiego opuścił miasto i wraz z rodziną udał się do Lwowa. Było to 3 września 1939 roku. Z radia dowiedział się o „krwawej niedzieli” i zarzucie stawianym przez Niemców,jakoby sprzeniewierzył pieniądze z kasy miejskiej. Postanowił wrócić do Bydgoszczy i sprawę wyjaśnić. Został natychmiast aresztowany i 11 listopada 1939 roku rozstrzelany.